Het helpt me om dit op te schrijven.
Wie weet haal je er inspiratie uit omdat het herkenbaar is voor je.
Wat is mijn worsteling eigenlijk?
Ik stop, ik stop niet, ik ben, ik ben niet, wat wil ik, wat ga ik doen...
Wat BLIJF ik doen?
Ik heb 101 ideeën of dingen die ik leuk vind.
Ik moet kiezen want anders word ik niet gevraagd.
Ik koos voor businesscoach, maar eigenlijk vind ik daar wat van.
Toch is het een begrip of term die mensen snappen.
Mijn klanten noemen mij ook hun businesscoach.
Ik vind dat ik geen businesscoach ben.
Maar ik heb die term laatst wel omarmd.
Eigenlijk wil ik niet bij de groep businesscoaches horen.
Ik vind er wat van...
Maar dieper, ik vind dat ik geen goede coach ben.
Ik ben ook geen goede trainer.
Ik vind sowieso dat ik geen trainer/coach ben.
Ik werk niet 'evidence based' waar iedereen het over heeft.
Ik zie gewoon wat wel en niet werkt.
Ik zit niet bij de NOBCO, nobtra of andere beroepsverenigingen, want daar vind ik ook weer wat van.
Maar ik weet ook dat het onzin is.
Ik ben een geweldige trainer/coach; dat hoor ik terug en ik zie het aan de resultaten.
Ik doe het op mijn eigen manier.
Wat ben ik dan wel?
Ik probeer 'mentor'.
Dat is in mijn ogen iemand die jouw doel al bereikt heeft en vertelt welke stap jouw volgende is.
Dat is in ieder geval meer wat ik doe.
En nog iets heel anders;
Stiekem wil ik geen pratend beroep.
Ik werk liever met 'machines' zodat ik controle heb.
Dan kan ik analyseren en het proces verbeteren.
Daar ben ik goed in.
Is mijn kern vraag niet iets heel anders?
Ik denk dat ik hem weet:
Hoe kan ik de rest van mijn leven betekenisvol invullen ZONDER financiële stress?
Had ik niet al een betekenisvol leven?
Ja, maar mét stress.
Ik ben dus recent gestopt met AL MIJN KLANTEN.
Ik vond het té intens, voor mezelf en voor de klant.
Ik voel me té verantwoordelijk voor hun succes.
Ik ben hooggevoelig, hoogbegaafd en laagdrempelig.
Een slechte combinatie.
Het drukt zwaar op mijn schouders.
En daar krijg ik lichamelijke problemen van.
De enige uitweg die ik kan bedenken en waarvan ik weet dat het werkt voor mij:
Stoppen, ruimte maken en zien wat er dan ontstaat.
Daar zit ik nu middenin.
Per 1 juli stoppen alle activiteiten van het programma 'Leiders met een Missie'.
Tot die tijd geef ik ze nog alles wat ik in me heb.
In de tijd die ik over heb schrijf ik blogs als deze en doe ik waar ik zin in heb.
Zo wil ik mijn leven leiden:
In ontspanning, overvloed en VAN BETEKENIS ZIJN.
Sommige klanten denken dat ik denk dat ik niet waardevol ben geweest voor hen.
Dat komt omdat ze nog niet de doelen hebben behaald die IK voor hen stel.
Die fout maak ik wel vaker.
Dat is dat ik denk dat zij nog niet hun doel hebben bereikt met mijn hulp. Maar ondertussen zijn ze hartstikke dankbaar voor wat ze inmiddels al bereikt hebben.
Toch is mijn worsteling dat sommigen gewoon veel meer tijd nodig hebben dan ik nodig acht.
Ik lees toevallig tussendoor een email van iemand waar ik een training heb gevolgd.
Ik herontdekte toen mijn missie en die kwam er toen heel spontaan uit:
Jou laten zien dat je meer kunt dan je nu laat zien.
Mijn missie - Hugo Bakker
Deze missie klinkt trouwens anders dan de missie die ik altijd communiceer:
Zoveel mogelijk mensen helpen om zoveel mogelijk mensen te helpen.
En misschien mag ik me ook gaan focussen op dat wat ik écht voel.
Marketing technisch is het een wat vage missie.
Maar als ik terugdenk aan Open Circles, dan lijkt het er op (fulfill your potential) en leerden zij dat je meer succes boekt door je doelgroep te verkleinen.
Zij gingen van 'iedereen helpen met alles' naar zzp'ers helpen om hun business te laten groeien.
Zij deden dat in een tijd dat er veel zzp'ers waren die het moeilijk hadden.
Waar kan ik NU van betekenis zijn?
Welke problemen en uitdagingen zie ik NU?
Waar kan ik in bijdragen?
Hoe kan ik dat doen op een manier die bij mij past?
Ik heb niet direct een antwoord.
Maar door het stellen van deze vragen plant ik een zaadje en weet ik dat ik het antwoord krijg.
De coach zegt altijd: het antwoord zit al in je...
De sleutel is in mijn ogen: eerlijk zijn naar jezelf.
Wat wil ik nu echt?
Ik schaam me er bijna voor, maar ik wil geen klanten, ik wil geen team moeten bouwen.
Ik werk liever alleen.
Ik wil relaties opbouwen met affiliates, partners.
Ik help ze waar nodig, gratis.
Mijn kracht is om een schakel te zijn tussen de klant en de leverende partij. Om mensen te laten zien wat ze nodig hebben en ze vervolgens door te verwijzen naar de persoon die hen kan helpen.
Feitelijk is dat wat ik doe met de Funnelbox.
Mensen die worstelen met het bouwen van hun funnel en online academy verwijs ik door naar Sander. Op mijn beurt ondersteun ik Sander weer met die dingen waar hij hulp bij kan gebruiken.
Ik ben dan niet de eigenaar, maar een partner.
Zo behoud ik mijn vrijheid.
Vrijheid, dat is ook een dingetje.
Ik wil kunnen werken waar en wanneer ik wil.
Ik wil meer van de wereld zien.
Daar moet ik mijn businessmodel dus op aanpassen.
Lifestyle first!
Ik weet wel wat ik wil...
Dat is duidelijk.
Niets houdt me tegen.
Of toch?
Zit er toch iets van financiële onzekerheid?
Jazeker!
Ik vind het spannend hoe het verder zal gaan.
Naast avontuur heb ik behoefte aan zekerheid, stabiliteit.
Ik weet dat ik mag vertrouwen dat het lukt, maar zolang ik daar niet ben vind ik het spannend.
Ik maak voor mezelf rijtjes met inkomstenstromen en dan weet ik eigenlijk al wel dat ik er al ben.
- 101werkvormen
- Online cursussen
- Affiliate inkomsten
En ik kan genoeg bedenken om op korte termijn omzet te genereren.
Dus, geen zorgen...
Ik stap de toekomst in met vertrouwen.
Wat goed Hugo. Inspireren wil ik ook. Je leeft gewoon je eigen geweldige leven en `helpt` daar een ander mee. Je vorige missie van mensen helpen ander mensen te helpen klinkt zwaar. Alsof je iedereen constant hun handje vast moet houden. Zelf start ik met Balans Lifestyle in de wereld te zetten, maar kon daar geen ´etiket´ op plakken, want heb hetzelfde met coach zijn. Je hebt mij in ieder geval geïnspireerd met je worsteling.
Hoi Jeannette, wat fijn dat je reageert en mooi wat je nu in de wereld wilt zetten!
Blij dat ik je heb mogen inspireren…
hug Hugo