Vorige week stond ik op het dak van Afrika, de top van de Kilimanjaro.
Ik ging naar Afrika om kansarme kinderen te helpen door geld te doneren aan de projecten van Compassion.
Ondertussen nam ik mijn eigen levensvragen mee.
In mijn vorige blog « Ik geef me over » heb ik je al verteld dat ik vorige maand besloten heb om in volle overgave voor God te leven.
Maar hoe doe ik dat en hoe moet het dan met mijn blog over ‘passief inkomen’?
Gaat dat teveel over geld of moet ik juist mensen stimuleren om financieel vrij te worden ZODAT je meer kunt geven?
Ik heb dagen op die berg gelopen om antwoorden te krijgen.
Het frustreerde me dat ik geen antwoord kreeg.
Heb je dat ook wel eens? Dat je vast zit en geen beslissing kunt nemen?
Ik sprak er met anderen over en wat bleek?
Zij zaten ook met allerlei levensvragen en wisten het ook niet…
Dat luchtte op en vanaf dat moment heb ik het zo gelaten.
Ik geloof dat als je je ogen opendoet, je je lessen toch wel meekrijgt.
Zo heb ik wat ellende gezien in Tanzania en beseft hoe goed jij en ik het hier hebben.
Mooier nog: ik heb hele mooie lessen geleerd van de mensen daar.
3 lessen die ik leerde van arme mensen
Allereerst: Wat zijn arme mensen? Arme mensen zijn (of waren) in mijn ogen mensen die weinig tot geen geld hebben. Veel mensen in Tanzania moeten leven van $100,- per maand. Bovendien is de levensstandaard zoveel lager dan bij ons. De huizen, de wc’s, het is echt een groot verschil met Nederland.
1. Armoede of arm zijn
Op de eerste dag zag ik arbeiders in een steengroeve werken. We mochten geen foto’s maken. Wat hier gebeurt is verschrikkelijk. Deze mensen hebben een lening af moeten sluiten om daar te kunnen werken en het geld dat ze verdienen is te weinig om de rente voor die lening af te lossen. Ze zitten vast en zien geen weg meer om er uit te komen. De mannen houden zich bezig met het losmaken van grote stenen en de vrouwen slaan de hele dag met een hamer op kleinere stenen om ze tot gruis te maken.
Wat er gebeurt is, dat ze zich er bij neergelegd hebben om dit werk voor de rest van hun leven te doen. En nu komt het:
Ze voelen zich comfortabel bij het werk dat ze doen. Ze slaan letterlijk hun levensdromen tot gruis! Ze zijn hun creativiteit, om het tij te doen keren, kwijt. Ze berusten in wat er is. En zo zie je op straat veel mensen zitten of doelloos rondlopen. Ik noem dat armoede; berusten, geen initiatief meer nemen.
En zo kwamen we ook bij Grace.
Zij woont in een lemen hutje van 2 bij 2 meter, vol met gaten. Ze moet voor 3 jonge dochters zorgen omdat haar man haar verlaten heeft. Ze heeft geen werk maar moet wel rente voor dat hutje betalen. Als haar buurvrouw eten komt brengen, hoeven ze geen honger te lijden.
En nu het verschil tussen armoede en arm zijn. Zij is wel arm omdat ze geen geld heeft maar…., ze wil er wel iets moois van maken. Wij vroegen haar hoe we haar konden helpen. Ze wilde een business beginnen. Als wij wat kookgerei en wat voedsel konden regelen, kon ze morgen beginnen om voor zichzelf en haar dochters te zorgen. En zo kan ze zelf eten verkopen en geld verdienen. Voor ons was het geen probleem om voor 10, 20 dollar wat tools en voeding te kopen. Wij hebben haar niet meer gezien, maar ik weet zeker dat zij zich rijk gevoeld heeft!
2. Armen geven makkelijker
Het is raar maar waar: armen geven makkelijker. Ik ging naar één van de kinderen die opgenomen is in het project van Compassion. Het meisje heet Irene en mijn zus en zwager zijn de sponsor ouders. Toen we in het huisje aankwamen bood haar moeder mij een soda aan. Ik was van te voren gebriefd en wist dat het veel voor de gastvrouw zou betekenen als ik het aan zou nemen. Ik wist ook dat hetgeen ze mij aan zouden bieden, zomaar een half maand salaris zou kunnen kosten. Ik knikte vriendelijk. Ze bleef een kwartier weg… Blijkbaar moest ze het nog gaan kopen. Het voelt heel ongemakkelijk om een Cola te drinken als je weet hoeveel dit voor een ander kost. Gelukkig kon ik de kinderen vermaken en hadden we leuke gesprekken.
Later kwam ook de vader thuis. Hij was zo dankbaar en blij met de hulp die ze krijgen. Toen ik afscheid nam had ik de helft van mijn Cola bewaard. Ik zei dat mijn buikje vol was en vroeg hem of hij de rest wilde.
Je had zijn gezicht moeten zien…
3. Your sweat means more than your money
Van Compassion hadden we prachtige shirts gekregen met op de achterkant de woorden die hierboven staan.
Toen we de berg opliepen zei één van de gidsen, Patrick, tegen mij:
« Ik vind die tekst zo mooi! »
Hij legde uit dat onze aandacht en liefde veel meer voor hen betekent, dan al dat geld dat wij hebben en waarvan wij eigenlijk maar een heel klein beetje weggeven. Hier staat hij op de foto met de drager die mij naar de top geholpen heeft, toen ik van duizeligheid telkens op de grond viel (zonder hem had ik het niet gered).
En zo is het volgens mij, niet alleen daar, maar ook hier. Niet alleen thuis, maar ook op het werk of richting je klanten:
Aandacht en liefde betekent meer dan geld.
Tot slot wil ik je nog één belangrijk ding vertellen…
Al heel lang wilde ik dit maar had ik niet het lef. Nu ik meer in overgave en vertrouwen leef, hebben Diana (mijn vrouw) en ik besloten om 10% van mijn tijd en geld weg te geven. Hoe dat precies werkt en er uit gaat zien weet ik nog niet en dat laat ik ook nog even los. Met mijn tocht naar de Kilimanjaro hebben we in ieder geval voor meer dan €11.000,- bij kunnen dragen aan de projecten van Compassion. Een deel daarvan waren donaties (misschien wel van jou) en meer dan de helft van dat bedrag hebben we zelf geschonken. Ik ben dankbaar dat we dit kunnen doen want 2 jaar geleden had ik deze financiële ruimte niet.
Je kunt rijk zijn en veel geld hebben, « leven om te geven » is pas echt rijkdom!
Lieve Hugo, wat fijn om even van je te horen en dat je weer heelhuids thuis bent. Ik ben zo blij dat je kon ontvangen van die mensen, zowel van je drager als van het gezin. Ontvangen is de grootste gift die je kunt geven terwijl dat voor ons vaak zo moeilijk is. Hieronder een gedichtje dat daar over gaat.
Lied van Ruth Bebermeijer
Nooit kan ik meer ontvangen
dan wanneer je neemt wat ik je wil geven,
wanneer je de vreugde herkent
die mij dat geeft.
En je weet dat ik niet geef
om iets van je terug te krijgen,
maar omwille van de liefde
die ik voor je voel
Dankbaar iets ontvangen
is wellicht de grootste gift.
Geven en ontvangen,
ik kan ze niet scheiden.
Als jij aan mij geeft,
geef ik aan jou mijn ontvangen.
Nooit geef je me meer dan
wanneer je wilt ontvangen.
lieve groet, Sonja
Mooi!
Hugo,
Je bent een topper! Gefeliciteerd met je prachtige missie en prestatie. Hoogteziekte is niet leuk (‘been there, done that’), dus heel veel respect voor je dat je hebt doorgezet. Dank ook wat je voor die prachtige mensen in Kenia/Tanzania hebt betekend.
Groet, Oscar
Dankjewel kerel! Je weet wat het is dus…, welke top heb jij beklommen?
Hoi Hugo!
Goed te lezen dat je weer gezond en wel thuis ben na je enerverende reis!
« Een berg beklimmen om daarna weer met je beide voeten op de grond te staan! »
Inzicht!
Dank voor je verhaal!
maak er een mooie dag van , Marianne
Dank voor het delen van je verhaal Hugo. Velen in Nederland leven in armoede: geen energie om te leven, de moed om te leven verloren of niet meer de zon meer zien. Jouw verhaal laat een ieder weer beseffen hoe het is om in Nederland te wonen.
Fijn dat je zo’n reismaat hebt gevonden dat je deze top bereikt hebt.
Niet verhalen vertellen over geld is ook niet verhalen hoe je dat op een andere manier kunt bereiken. Geld heb je nodig om het leven te leven dat je wilt en extra geld en tijd heb je nodig om een ander te helpen het leven te leiden dat zij willen. Niets mis om over geld, passief inkomen of verkopen te praten en te onderwijzen. Het is maar net wat je intentie is ermee is.
Ik wens je een mooie I Love Life dag. Groet, Michaëla
Beste Hugo,
Dat is een mooi streven: geld verdienen om het weer terug te geven aan de wereld. Ik doe dat nu al zo’n 2-3 jaar. Het is nu nog maar 5% van wat ik verdien. Dat gaat naar Stichting AAP en WNF om dieren een stem te geven. En bij ieder bezoek aan famille, vrienden e.d. neem ik ook altijd iets mee. Mijn dochter heeft dit ook al vrij vroeg opgepikt. Zij doet het in de vorm van tekeningen en zelfgemaakte kaartjes. Zo maken wij de wereld een stukje mooier en beter. Ben zeer benieuwd hoe jullie dit gaan doen.
Patricia
Wat mooi Patricia, hoe jullie dit doen. Over een paar maanden wordt mijn dochter 12 en dan ‘geven’ we haar een sponsorkind zodat zij het geven ook op gaat pikken. Op dit moment denk ik dat ik elk jaar een nieuw project wil doen. groet, Hugo
Hugo, wat prachtig verwoord en wat een mooie foto’s. Wat deze reis voor jou betekent – en nog zal gaan betekenen – is eveneens niet in geld uit te drukken.
Voor mij is het hebben van meer financiële vrijheid ook het besef dat ervaringen geven (of krijgen) zoveel meer inhoudt dan een leuk cadeautje.
Ik ben mijn ouders enorm dankbaar dat ze me hebben leren geven. Mijn 10% is op dit moment waarschijnlijk minder dan jouw 10% (dat is namelijk ook al jaren mijn streven). Maar raar eigenlijk dat we zo gemakkelijk 10 zeggen; nu ik dit opschrijf, vraag ik me af of dat niet een te klakkeloos getal is. Dan kan ik net zo goed 12 zeggen: doe je mee?
Veel groeten, Jessie
10 is zeker niet klakkeloos Jessie… Ik heb het uit de bijbel en ik voel me vrij om meer te geven. Goed van je dat jij ook GEEFT!
Ik ken ook een aantal Bijbelverhalen met 12 erin 🙂 Grapje! Bij mij was 10 wel enigszins klakkeloos, maar goed, dat besef kwam door jouw blog. Bedankt!!
Mooi! En ja, ik ken ook een verhaal met 5000 er in ;).